Iedere week maken mijn dochter en ik een wandeling. Tijdens het lopen praten we over van alles en nog wat. De laatste tijd is ze nogal stil en in zichzelf gekeerd. Verschillende keren heb ik haar gevraagd of er iets aan de hand is. Op het werk, in de kerk of misschien thuis in de privésfeer. Het antwoord was iedere keer hetzelfde. ‘Alles is prima.’ Op een bankje langs de waterkant gingen we zitten. Ik pakte haar hand vast en zei: ‘Kun je die last met me delen?’ Ze wierp me een lange blik toe alsof ze nadacht wat ze ging zeggen. ‘Deze leugens om bestwil en dit doen alsof, drukken zwaar op mijn geweten. Om maar niet te spreken over de vermoeidheid die het met zich meebrengt. Altijd op mijn hoede zijn, altijd blijven onthouden wat ik heb gezegd en aan wie.’
Na een diepe zucht vervolgde ze haar verhaal. Het ging over haar man. ‘Ik heb gemerkt dat hij de pinpas van zijn moeder gebruikt om ook onze eigen boodschappen of een rekening mee te betalen. Verleden week heeft hij zelfs een bedrag naar zijn eigen rekening overgemaakt. Dit alles zonder medeweten of toestemming van zijn moeder. Dat liegen is een vast patroon bij hem geworden, maar ik kan hem ook niet laten vallen… toch? Wanneer ik er iets over zeg, zegt hij steevast: maak je niet druk, het komt goed.’
Terwijl ik naar haar luisterde, bad ik in mijn hart om de leiding en wijsheid van de Heilige Geest. Ik wilde haar geen pijn doen of haar kwetsen, maar we kunnen niet alles met de mantel der liefde bedekken. God heeft haar tot hulp aan haar man gegeven in goede en kwade dagen. Ik denk aan het verhaal van Ananias en Saffira. Saffira ging mee in de oneerlijkheid van haar man en dat kwam haar heel duur te staan. Ze zal er wel haar redenen voor hebben gehad, maar ze was ook verantwoordelijk voor haar eigen daden. Al die tijd hield ze haar blik strak gericht op de eenden in het water. Na een moment van stilte draaide ze zich langzaam naar mij toe en zei: ’Zeg me wat ik kan doen om uit deze onrust, oneerlijkheid en wirwar van gevoelens te komen. ‘
Herkennen we dit gedrag? We staan dagelijks voor de keuze: liegen of de waarheid spreken. Ananias en Saffira hebben niet tegen mensen gelogen maar tegen God.
Het probleem bij liegen is, dat het niet bij één keer blijft. Het is dus mogelijk dat als we vaak liegen, we de zachte stem van de Heilige Geest niet meer horen. We worden ongevoelig voor de onrust die we daarbij zouden moeten ervaren. De lijn tussen goed en fout wordt steeds dunner. Het Woord draagt ons op om als nieuwe mensen te leven en daar hoort liegen niet bij (Kol.3 vers 9).
Soms is het best lastig om er iemand van te overtuigen dat wat hij doet zonde is in de ogen van de Heer. Het kan als bemoeizucht worden ervaren, maar is het niet onze plicht om elkaar in liefde te waarschuwen en onze broeder/zuster terug te laten keren naar de Heer én de band met de medemens te herstellen! Bidden, de Bijbel lezen en bestuderen, steun zoeken bij onze broeders en zusters, zij zullen ons helpen om sterk te staan tegen de aanvallen van de boze maar ook tegen onze eigen begeerten. Laten wij vrijmoedig naar de troon van God gaan om hulp te krijgen, juist op die ogenblikken dat wij het moeilijk hebben. Daar vinden wij rust en vergeving. (Hebreeën 4 vers 12-16).
Marvel de Windt